บทที่ 34 อลิน-พัฒนพิชัย บทที่ 15

ทิวกดเกร็งจนกล้ามเนื้อของเขาหดเป็นลอน กล้ามเนื้อเป็นมัดเขม็งเกร็งอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่เขาจะรีบชักเจ้าโลกยาวใหญ่ออกมาแล้วปล่อยน้ำขาวข้นของความสุขสุดกระสันกระฉูดเต็มหน้าท้องของรุ่งฤดีที่แตะขอบสวรรค์ไปก่อนหน้า ทั้งสองเหมือนจะหมดแรงโดยเฉพาะหญิงสาวที่ซบลงกับอกหนั่นแน่นของเด็กหนุ่ม แต่กระนั้นหล่อนก็ยังมี...